Rađen po scenariju Dušana Kovačevića i njegovom vrlo uspešnom pozorišnom komadu film Srđana Dragojevića je jedna prilično slobodna adaptacija tog važnog perioda srpske istorije. Istorijski najsporniji delovi ove ratne drame koja se može klasifikovati i kao melodrama su prikazi Bitke na Ceru. Trenutak u kome Vrhovna komanda tokom trajanja bitke (od 16. do 20. avgusta 1914. godine) navodno odlučuje da „po kazni“ mobiliše invalide, veterane iz prethodnih ratova i tako ih žrtvuje na prvoj liniji fronta vrlo je problematičan iz istorijskog ugla. Iako se reditelju i scenaristi nikako ne može osporiti umetnička sloboda da interpretiraju događaje u sklopu celine i glavne priče, ovaj deo filma mora se ipak smatrati izuzetno bitnim za glavni tok same radnje jer fizička preljuba i emotivna prevara glavne junakinje kao i neverstvo žena srpskih junaka koji ratuju dominiraju filmom. Motiv za ovakav tok radnje je sećanje dede Dušana Kovačevića, koga scenarista citira u objašnjenjima i ideji za scenario. Samo jednim delom istrgut iz tog čudnog konteksta je glavni junak Đorđe žandar koga igra Laza Ristovski. On je u isto vreme i antički i srpski i vanvremenski junak. On anticipira slobodu kao univerzalnu vrednosnu kategoriju ali je u isto vreme i čovek trpljenja, spreman da poput Banović Strahinje zbog ljubavi oprosti neverstvo i greh. Uloga Đorđa jedna je od najsnažnijih uloga Laze Ristovskog u karijeri iako držanjem i stavom delom podseća na ulogu Crnog iz „Podzemlja“.

Kadar iz filma "Sveti Georgije ubiva aždahu" Srđana Dragojevića

   Žandarm Đorđe je simbol neustrašivog srpskog junaka koji je spreman da svoju ličnu tragediju zaboravi zarad viših ciljeva. On oprašta svom prijatelju iz rata jer mu je žrtvovanje za otadžbinu svetije od njegovih ličnih osećanja prema ženi koju ne slučajno zajedno vole. On je Sveti Georgije modernog doba koji pokušava da svoj emotivni haos dovede u red i suoči se sa stvarnošću čiji mu smisao neprestano izmiče. Više od osamdeset uloga čini kasting ovog ambicioznog ostvarenja. Pre svih, sjajne epizodne uloge i najvećim delom u krupnim planovima ostvarili su Bora Todorović (deda Aleksa), Boris Milivojević (Rajko pevač), Zoran Cvijanović (Mile) i Ljubomir Bandović (Baća). Iako znatno redukovane u odnosu na glavni zaplet ove su uloge u jednoj dobro prilagođenoj formi veoma jasno označene što prilično pomaže ukupnoj dramaturškoj celini. Najslabija karike cele priče je ipak lik Gavrila (Milutin Milošević) koji je prilično neubedljiv i čiji je glas čak i nadsihronizovan. Ostaje nejasno zašto se reditelj odlučio da lik još jednog ratnog i emotivnog stradalnika prepusti neiskusnom glumcu koji sudeći po viđenom nije vešto izneo svoju ulogu do kraja. Katarina (hrvatska glumica Nataša Janjić) zbog koje dva junaka stradaju je znatno bolja u tumačenju žene koja je ispred svog vremena mada se možda u njenoj šminki i preteralo jer jednim delom više podseća na ženu s početka dvadesetprvog nego dvadesetog veka. Kao Kosovka devojka Velikog rata ona u ovoj drami simbolizuje svu patnju i tragediju srpske žene Dvadesetog veka osuđenu na žrtvovanje i čekanje. Kao što i raniji Kovačevićevi junaci u poslednjem činu uvek odlaze na put bez povratka i ovog puta preživeće samo krhka nada da je život posle svega ipak moguć i da će se on bez obzira na neprekidne žrtve nastaviti jer su neki ciljevi večni. Film obiluje simbolima tako i Vane siroče (desetogodišnji Predrag Vasić) kome se Sveti Georgije ukazuje na nebu predstavlja nadu da će nacija opstati ali samo i uvek po veoma visokoj ceni koju kapetan Tasić (Branislav Lečić) označava „nebeskom“ i nesagledivom jer je ona sveta srpska dužnost i čast. Pored odlične scenografije Miljana Kljakovića „Kreke“ i fotografije Dušana Joksimovića, bez obzira na pomenute nedostatke Dragojevićev „Sveti Georgije...“ ozbiljan je film koji predstavlja jedan neobični ali veoma hrabri pokušaj da se prošlost sagleda iz jedne drugačije perpektive i iz jednog novog, dosad neotkrivenog ugla. Svojim autentičnim pristupom, smelim umetničkim postupkom i univerzalnošću same poruke on nastoji da kroz vrtlog istorijskih zbivanja ispriča priču o jednom iskrenom i tragičnom ljubavnom trouglu otkrivajući tako i svoju istinu o jednom nesrećnom ali herojskom vremenu.