|
U Beču, jednoj od najvećih kulturnih metropola Evrope, već 45
godina održava se Medjunarodni filmski festival Vienale, ove
jeseni od 19.
-
31. novembra. Imao sam prilike da pratim drugu polovinu festivala
sa izrazito kulturološkom namenom. Ovde su predstavljeni autorski,
nezavisni, niskobudžetni filmovi sa svih strana sveta. Sem
novinarskih, nagrada nije bilo, pa valjda stoga nije bilo ni našeg
filma.
|
Džejn Fonda na Vijenalu
'07 |
Uz dela poput rumunskog osvajača kanske Zlatne palme („Četiri
nedelje, tri meseca, dva dana“) i nosioca Zlatnog venecijanskog
lava („Požuda, oprez“ kineskog autora Anga Lija), prikazano je oko
tri stotine filmova, igranih, dokumentarnih, nekoliko tematskih
retrospektiva,poput džinovskog programa esejističkog fiilma
1909-2007 „Put termita“. Da ne pominjemo Omaž Džejn Fondi (deset
filmova) koja je bila glavni gost festivala.
|
 |
U šest lepih bečkih bioskopa, od jutra do sledećeg jutra,
prikazivani su filmovi pred prepunim gledalištima. Među gledaocima
su preovladavali mladi, studenti pretežno, a cene ulaznica nisu
baš bile popularne: sedam i po evra! Vienale je iz godine u godinu
vaspitavao svoje poštovaoce, a na gotovo svakoj projekciji su
predstavljani autori i glumci, koji su potom odgovarali na
pitanja.Nije bilo lažnog glamura niti crvenog tepiha.Sem Fonde
koja je neprekidno bila okružena telohraniteljima, svi ostali su
bili lako dostupni i naklonjeni novinarima.
Katalozi i prateći materijal znalački načinjeni, a u festivalskom
centru „Uranija“ iz sata u sat su se smenjivali filmski okrugli
stolovi, izvrsno pripremljeni i posećeni. I nemojte me pitati
zašto sam sve vreme imao na umu naš Fest!
Milan
Vlajčić
|
