čiji su avion oborili Sovjeti i optužili ga za špijunažu - a istovremeno sa ovom razmenom,  istočnonemačka policija pušta greškom uhapšenog američkog studenta, Frederika Prajora. Istorijska i geopolitička faktografija nije ono što je u prvom planu Spilbergovog filma već atmosfera i međuljudski odnosi u blokovski suprotstavljenom svetu gde harizma i etički kodeksi pojedinaca uspevaju da preokrenu tokove svetske istorije (u jednom delu filma i Donovanova porodica trpi posledice njegovog zalaganja za interes koji svi ne prepoznaju kao javni – zato će se na kraju, u sceni gradskog prevoza, Spilberg i poigrati sa načinom na koji funkcioniše javno mnjenje kada jedna od putnica čitajući udarne vesti u novinama prepozna Donovana).

Kadar iz filma "Most špijuna"

   Ovaj film je u žanrovskom smislu drama sa elementima sudske hronike da bi – latentnim korišćenjem saspensa tokom celog filma – na kraju kulminirao u triler. Spilberg naraciju vodi majstorskom rukom reditelja za kojeg se s pravom može reći da je poslednji predstavnik klasičnog američkog filma ukorenjenog u novoholivudsku poetiku („apdejtovanog“ još od vremena „Duela“ i „Ajkule“), uz uspešno hvatanje koraka sa tekovinama moderne filmske tehnologije (stoga bi potencijalni gledaoci ovog filma trebalo da njegovu dramatičnost i sugestivnost provere u dvoranama koje poseduju 4 K rezoluciju umesto konvencionalne bioskopske, ili još gore, kućne projekcije). „Most špijuna“ sadrži i antologijsku sekvencu razmene zatvorenika na mostu Glinike koja vizuelnom zavodljivošću, dinamikom i montažnim ritmom, kao i sjajnom peripetijom (kada Abel sačeka i Prajorovo puštanje pre nego što krene sa druge strane mosta) priziva u sećanje i neka od remek dela američkog i svetskog filma, ali je pravo pitanje koliko je to presudno u oceni najnovijeg filma reditelja koji je potpisao filmove kao što su: „Šindlerova lista“, „Spašavanje redova Rajana“ ili „E.T. vanzemaljac“ i od kojeg se uvek očekuje drugačije, više i bolje?