Klupko se odmotava kada rivalski i na nacionalnom nivou poznatiji i čitaniji “Njujork tajms”, naprasno krene sa feljtonom ukradenih strogo poverljivih dokumenata iz Pentagona, koji pružaju potpuno drugačiju, pravu i poraznu istinu o američkom vojnom angažovanju u Vijetnamu u rasponu nekoliko državnih administracija. U glavnoj ulozi škakljivih izveštaja je dugogodišnji sekretar odbrane Robert Maknamara, lični prijatelj naslednice konkurentskog “Vašington posta”, Kej Grejm, koja spletom nesrećnih okolnosti nakon samoubistva muža, pomalo nesigurno preuzima kontrolu nad finansijski uzdrmanom porodičnom firmom, čiji tiraž ne obećava bolje dane.

Tom Henks, Meril Strip i reditelj Stiven Spilberg na promociji filma "The Post".

   Prvih sat vremena radnja protiče sporo jer scenario balansira između ljudske sudbine žene koja na svoja pleća prima veliku odgovornost i raznolike pritiske i poruke da odlukama koje će doneti dodatno ne ugrozi poslovanje, ne poništi politička prijateljstva i veze, mada iskrenih i emotivnih relacija tamo nema, i ne pogazi osnovne postulate novinarske profesije i etike. Tu po ko zna koji put do izražaja dolaze raskošni glumački dar i umeće igre Meril Strip, koja je rutinski upisala rekordnu nominaciju za Oskara i nije nemoguće da ga, imajući u vidu konkurenciju, ali i poruku koja bi tako bila poslata, osvoji četvrti put. Tom Henks, čije je ime drugo na plakatu, uživa u svom liku, ali nikako ne dominira kada deli kadar sa njom. “The Post”, osim što se namerno završava provalom u sedištu Demokratske partije, dakle tamo gde počinju “Svi predsednikovi ljudi”, može da se posmatra i kao njihov ideološki prikvel, jer zajedno tvore sliku lica i naličja američke politike i mejnstrim medija sedamdesetih godina prošlog veka.