Za prijatelje i kolege Čolke, kako se i sam nekada predstavljao, pripada prvom ešalonu posleratnih vrhunskih filmskih novinara i profesionalaca koji su svojim radom stvarali istoriju novijeg srpskog i jugoslovenskog filma.
Ovaj gorštačkog rasta čovek, koji se svojom visinom i glasom izdvajao na brojnim filmskim manifestacijama i okruglim stolovima, rođen je 1919. u Potočanima kod Užica. Posle ratnih iskustava i vremena provedenog u Norveškoj, bavio se prvobitno pozorištem, bio upravnik Narodnog pozorišta u Užicu i pozorišnom kritikom, da bi potom prelaskom u “Politiku” kao svoju trajnu životnu orijentaciju izabrao pisanje o filmu i filmsku kritiku. U svom bogatom medijskom radu, razvio je nesebičnu saradnju sa brojnim rediteljima, glumcima i drugim profesionalcima, o kojima je pisao sa strašću i dobrim profesionalnim poznavanjem, ali sa poštovanjem i ljubavlju, čak i u slučajevima kada im se stavovi nisu poklapali. Takav je bio i u odnosu sa mlađim kolegama kritičarima, voljan da ih sasluša i razmeni mišljenje, da prijateljski savet i pruži srdačnu podršku. Kao kritičar i pisac Milutin Čolić je iza sebe ostavio bogato nasleđe. Objavio je više knjiga i studija o filmu, među kojima su “Jugoslovenski ratni film”,”15 Najboljih” “Pogled sa galerije” i putopis “Maska smrti je cvet”. Njegovo višegodišnje predano pisanje filmske kritike u “Politici” je ipak kruna njegovog rada, koje ga je trajno obeležilo kao jednog od vodećih i najznačajnih filmskih kritičara. Njegov odlazak sa scene je veliki gubitak za pisanu reč o filmu kod nas. Jedan je od osnivača sekcije YU FIPRESCI početkom 70-ih godina prošlog veka i naš doživotni počasni član (FIPRESCI Srbija).