Film “Bejbi formula” rediteljke debitantkinje Alison Rejd, inače poznate kanadske kaskaderke, na dosta izazovan način tretira savremeni trend, legalizacije bi-homoseksualnih odnosa, koji svoje veze teže da krunišu brakom i usvajanjem dece. U filmu koji je doneo dosta polemičkog žara i uznemirenja kod tradicionalne, ali dosta konzervativne, univerzitetske nemačke publike, reč je o ljubavi dve lezbejke, koje to kriju od svojih porodica, ništa nije savršeno, koje žele da odu i korak dalje i da svoju emotivnu vezu ne samo krunišu brakom nego i sopstvenom biološkom decom. Kako to nije biološki moguće bez spoljne saradnje, pribegavaju posebnoj novoj medicinskoj tehnologiji “formula za bebe” koja im daje traženi rezultat, mada za svoj “poduhvat” ne nalaze razumevanje u svojoj sredini. Ostavljajući njegove dosta skromne umetničke rezultate, film inicira niz delikatnih pitanja o marginama prava na lični izbor i slobodu, ne samo glavnih junakinja, Atene i Lili, nego i njihove nerođene dece. Izazovno u svakom pogledu.
Film Alison Rejd našao se u konkurenciji ostalih autora, među 19 naslova sa svih strana sveta, koji su konkurisali za glavnu nagradu festivala. Između ostalih tu je još jedna debitantkinja iz Kanade,ovoga puta Kvebeka,Line Sarleboa sa sjajnim filmom “Granicna linija” kojim dominira uzuzetna kreacija
 

Kadar iz  filma "Bejbi formula" Alison Rejd

Ovogodišnji filmski festival u Manhajmu bio je programiran, od svog višegodišnjeg direktora Mihaela Keca, pod motom “Ljudski snovi širom sveta”! Bila je to jedinstvena poruka nade u bolje sutra i želja da humanost i ljudsko dostojantsvo nađu svoje puno značenje, uprkos svemu što se dešava iz dana u dan na našoj planeti. Brojna publika u Manhajmu i Hajdelbergu odazvala se ovom pozivu i do poslednjeg mesta ispunila gotovo sve projekcije raznih programa koji su bili prezentirani na festivalu.
Ipak,”snovi” koji su ponuđeni, u prilog ovom plementom idejnom motu, bili su izuzetno bolni, često mučni, potvrđujući da je vreme u kome živimo izuzetno bremenito brojnim problemima na ekonomskom, političkom i medjuljudskom planu. U tom smislu, bilo je niz filmova različitih žanrova i kreativnih dometa, koji su doneli pregršt provokativnih tema. Među bolje filmove ove godine spada film “Granična linija” Line Carleboa, kome je pripala nagrada žirija kritike FIPRESCI, sa sjajnom glumicom Izabelom Blez koja je, takođe, dobila specijalnu nagradu žirija, Izabele Blez, koja sjajno tumači novinarku “utamničenu” samoćom, koja jedine relevantne veze u životu ima sa svojim psom i bolesnom majkom.“14 kilomertra” Španca Gerarda Olivaresa, već nagrađenim u Taormini, o dvojici mladih Afrikanaca koje samo tih četrnaest kilometara između Afrike i Evrope, deli od novog boljeg života. Druga planeta” Ferenca Moldovanija, mađarski dokumentarac o deci u Kambodži, Ekvatoru i Kongu, kao i “Avanture” Mađara Bele Pacolaja ili “Niko osim nas” Rusa Sergeja Govorukina na temu građanskog rata u Tadžikistanu.
 

Borislav Anđelić i Direktor PR Službe festivala Marija Čapek

Valja svakako pomenuti još i filmove kao što su; “Policijska romansa”, Francuskinje Stefani Duvivije kojoj je pripala nagrada Rajner Verner Fasbinder za najboljeg debitanta i debitantski film “Bioskop” Indijca K.M. Madhusudhanana. Mada svojom dramaturgijom i režiserskim postupkom nije doneo ništa novog jedan od bolji filmova su “Krugovi” Francuza Kirila Gelblata sa sjajnom glumačkom podelom, a među dokumentarnim filmovima posebnu pažnju zaslužuje “Druga Planeta” Mađara Ferenca Moldovanija.
Pobednik ovogodišnjeg festivala, prema mišljenju zvaničnog žirija, je Argentinka Paula Hernandez za svoj film “Kiša”, rađen u minimalističkom mizanscenu u krcatim ulicama Buenos Ajresa. Rec je o slučajnom melodramatičnom susretu sa neočekivanim raspletom dveju osoba, zagubljenih u vremenu i prostoru.
 

Direktor festivala Mihajl Kec, Asistent direktora Sandra Strahonja i Borislav Anđelić

U konkurenciji je pored već navedenih i nagrađenih filmova, bilo dosta veoma prosečnih, čak i slabih, ostvarenja, posebno je razočarao debitantski film “Bejbi formula” Kanađanke Alison Rejd koji osim provokativnosti na otvaranju nije doneo ničeg zanimljivog, a među ovim filmovima se iz našeg regiona našao i film “Prognoza” Bugarke Zornice Sofije, rađen dosta u nebuloznoj fakturi proevropske orijentacije kao neka vrsta političkog, doduše, neuspešnog eseja na temu nacionalnih razmirica na Balkanu.
Na ostalim pratećim programima vredni pomene su svakako jedan od najboljih filmova na festivalu “Divlja polja” Mikaila Halatošvilija iz Rusije i “Princ Brodveja” Amerikanca Sona Bejkera.
Mada ove godine nije bilo nekog posebno zapaženog ostvarenja, festival je ispunio svoje ciljeve donoseći pregršt zanimljivih ostvarenja sa raznih strana sveta, a uz prateće „Manhajm susrete“ producenata, bio mesto okupljanja brojnih mladih autora.

                                                                                          Borislav Anđelić